Μακρυμάλλη Η Ιστορία
https://makrymalli.blogspot.com/2013/10/blog-post_9485.html
Η Μακρυμάλλη είναι συνοικισμός των Ψαχνών. Βρίσκεται σε ύψος 180μ περίπου πέντε χιλιόμετρα βόρεια από τα Ψαχνά. Είναι μία από τις πλέον αξιοποιήσιμες ηπειρωτικές περιοχές του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων.
Ιδρύθηκε το 1924 από πρόσφυγες από το χωριό Προκόπιο της Μικράς Ασίας. Στην αρχή ονομάσθηκε Προκόπιο, με αυτό το όνομα το αναφέρουν πολλοί ακόμα και σήμερα, ύστερα όμως ονομάσθηκε Μακρυμάλλη από τη Μονή που βρίσκεται κοντά στο χωριό. Με την πάροδο του χρόνου μετοίκησαν στη Μακρυμάλλη και κάτοικοι από τα γύρω χωριά. Σήμερα ο συνοικισμός αριθμεί γύρω στους διακόσιους κατοίκους.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι γερμανοί, ύστερα από μερικές αψιμαχίες που είχαν με τους αντάρτες, θεώρησαν ότι το χωριό κυρίως, αλλά και η Μονή Μακρυμάλλης, βοηθούσαν τους αντάρτες και το έκαψαν ολοσχερώς. Συγκέντρωσαν τους κατοίκους και αφού επέλεξαν στην τύχη έξι νέους τους έκλεισαν στην εκκλησία του χωριού. Ένας από αυτούς δοκίμασε να φύγει και τον σκότωσαν επί τόπου. Τους υπόλοιπους τους έστησαν την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 1944 στον πλάτανο, στην πλατεία του χωριού, και τους τουφέκισαν. Ένας από αυτούς πληγωμένος ελαφρά, θεωρήθηκε νεκρός, απέφυγε τη χαριστική βολή και επέζησε. Στη συνέχεια οι γερμανοί στράφηκαν στο Μοναστήρι, εκεί συνέλαβαν και εκτέλεσαν ακόμη τρεις. Φεύγοντας το έκαψαν. Στο γυρισμό, εκεί που βρίσκεται το ξωκλήσι της Υπαπαντής, συνάντησαν δύο αδέλφια βοσκούς, τους οποίους τουφέκισαν επίσης αλλά ο ένας επέζησε. Εκείνο που δυστυχώς πονά περισσότερο σε όλη την υπόθεση είναι ότι οι γερμανοί ήρθαν οδηγούμενοι από έλληνες συνεργάτες τους.
Η Μακρυμάλλη ξαναχτίστηκε, με σχέδιο αυτή τη φορά, ωραιότερη από πριν, θυμίζοντας το μύθο με τον τράγο και την άμπελο. Βρίσκεται μέσα στα πεύκα, αγναντεύοντας τον Ευβοϊκό και τις απέναντι ακτές, αρκετοί έχουν κατασκευάσει παραθεριστικές κατοικίες ενώ στις ταβέρνες της βρίσκουν οι ξένοι καταφύγιο τις κρύες νύχτες του χειμώνα και δροσιά τις ζεστές βραδιές του καλοκαιριού.
Ιδρύθηκε το 1924 από πρόσφυγες από το χωριό Προκόπιο της Μικράς Ασίας. Στην αρχή ονομάσθηκε Προκόπιο, με αυτό το όνομα το αναφέρουν πολλοί ακόμα και σήμερα, ύστερα όμως ονομάσθηκε Μακρυμάλλη από τη Μονή που βρίσκεται κοντά στο χωριό. Με την πάροδο του χρόνου μετοίκησαν στη Μακρυμάλλη και κάτοικοι από τα γύρω χωριά. Σήμερα ο συνοικισμός αριθμεί γύρω στους διακόσιους κατοίκους.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι γερμανοί, ύστερα από μερικές αψιμαχίες που είχαν με τους αντάρτες, θεώρησαν ότι το χωριό κυρίως, αλλά και η Μονή Μακρυμάλλης, βοηθούσαν τους αντάρτες και το έκαψαν ολοσχερώς. Συγκέντρωσαν τους κατοίκους και αφού επέλεξαν στην τύχη έξι νέους τους έκλεισαν στην εκκλησία του χωριού. Ένας από αυτούς δοκίμασε να φύγει και τον σκότωσαν επί τόπου. Τους υπόλοιπους τους έστησαν την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 1944 στον πλάτανο, στην πλατεία του χωριού, και τους τουφέκισαν. Ένας από αυτούς πληγωμένος ελαφρά, θεωρήθηκε νεκρός, απέφυγε τη χαριστική βολή και επέζησε. Στη συνέχεια οι γερμανοί στράφηκαν στο Μοναστήρι, εκεί συνέλαβαν και εκτέλεσαν ακόμη τρεις. Φεύγοντας το έκαψαν. Στο γυρισμό, εκεί που βρίσκεται το ξωκλήσι της Υπαπαντής, συνάντησαν δύο αδέλφια βοσκούς, τους οποίους τουφέκισαν επίσης αλλά ο ένας επέζησε. Εκείνο που δυστυχώς πονά περισσότερο σε όλη την υπόθεση είναι ότι οι γερμανοί ήρθαν οδηγούμενοι από έλληνες συνεργάτες τους.
Η Μακρυμάλλη ξαναχτίστηκε, με σχέδιο αυτή τη φορά, ωραιότερη από πριν, θυμίζοντας το μύθο με τον τράγο και την άμπελο. Βρίσκεται μέσα στα πεύκα, αγναντεύοντας τον Ευβοϊκό και τις απέναντι ακτές, αρκετοί έχουν κατασκευάσει παραθεριστικές κατοικίες ενώ στις ταβέρνες της βρίσκουν οι ξένοι καταφύγιο τις κρύες νύχτες του χειμώνα και δροσιά τις ζεστές βραδιές του καλοκαιριού.
Σ.Π.Παπασηφάκης
.jpg)
