Ιερά Μονή Μακρυμάλλης
Ιερά
Μονή Μακρυμάλλης
Κοιμήσεως
Θεοτόκου
Η Μονή βρίσκεται εφτά
χιλιόμετρα βόρεια από τα Ψαχνά, τη βλέπουμε αμέσως μόλις περάσουμε το
συνοικισμό της Μακρυμάλλης. Είναι σε υψόμετρο 280μ μέσα σε μία πευκόφυτη
περιοχή.
Είναι
αφιερωμένη στην Παναγία και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου, Κοιμήσεως της Θεοτόκου
και στις 23 Αυγούστου. Γιορτάζει επίσης και στις 7 Φεβρουαρίου, εορτή του Αγίου
Παρθενίου, επισκόπου Λαμψάκου, του οποίου η αγία κάρα φυλάσσεται στη Μονή. Πολύ κόσμος επισκέπτεται τη μονή για τη χάριν
του Αγίου Παρθενίου, ο οποίος θεωρείται
θεραπευτής της ανίατης ασθένειας.
Η
πιο παλιά μαρτυρία γύρω από τη μονή σύμφωνα με τον ερευνητή Θόδωρο Σκούρα
πρέπει να είναι από τον Αντώνη Χαλκιόπουλο το 1884. Στα άγια σκεύη της μονής
ευαγγέλια, θυμιατήρια, ιερά δισκοπότηρα αναγράφονται χρονολογίες η παλαιότερη
των οποίων είναι το 1754. Στην Ευβοϊκή εγκυκλοπαίδεια αναφέρεται ότι ο
σημερινός ναός είναι κτισμένος στα θεμέλια παλαιότερου βυζαντινού. Αναφέρεται
επίσης ότι μέσα σε λειψανοθήκες φυλάσσονται τα λείψανα του αγίου Τρύφωνα,
Χαραλάμπους, Ιγνατίου Νικήτα, Βασιλείου πρεσβυτέρου Αγκύρας, Παρθενίου Λαμψάκου
και της Οσιομάρτυρας Παρασκευής.
Υπάρχουν
πολλές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος της Μονής. Σύμφωνα με την πρώτη
το όνομά της το έλαβε από τον πρώτο ηγούμενό της που ονομαζόταν Μακρυμάλλης.
Κατά
τη δεύτερη εκδοχή η ονομασία προήλθε από
εικόνα που υπήρχε στον παλιό βυζαντινό ναό στην οποία η Θεοτόκος εικονιζόταν με
μακριά μαλλιά. Στα αρχεία της Μονής άλλωστε αναφέρεται ότι τα ιερά σκεύη
ανήκουν στην «Παναγία τη Μακρυμάλλισσα».
Υπάρχει
και τρίτη εκδοχή. Αυτή θεωρείται και η επικρατέστερη σύμφωνα με τις έρευνες. Η εικόνα της
Παναγίας βρέθηκε στη θέση που είναι ο μαρμάρινος σταυρός από βοσκούς της
περιοχής. Δύο αδέλφια, βοσκοί, έβλεπαν λέει κάθε βράδυ ένα φως να τρεμοσβήνει
στο λόφο που υψώνεται ο σταυρός. Τα δύο αδέλφια εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί αφού
κατασκεύασαν το πρώτο κτίσμα και μόνασαν. Επειδή δε είχαν μακριά μαλλιά, η Μονή
με την πάροδο του χρόνου ονομάσθηκε Μονή Μακρυμάλλης.
Επειδή
έχουν καεί τα αρχεία, δεν υπάρχουν
σαφείς ενδείξεις ως αναφορά την ίδρυση της Μονής. Φαίνεται ότι χτίστηκε στο τέλος του 16ου ή στις
αρχές του 17ου αιώνα. Ανακαινίσθηκε το 1908 από τον ηγούμενο Ιγνάτιο
Γιαννακόπουλο. Καταστράφηκε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Στις 23 Ιανουαρίου του 1944 οι γερμανοί, ύστερα από μερικές αψιμαχίες που είχαν
με τους αντάρτες, θεώρησαν ότι η Μονή αλλά και το χωριό Μακρυμάλλη, βοηθούσαν
τους αντάρτες και τα έκαψαν ολοσχερώς. Εκτέλεσαν δε συνολικά εννέα έλληνες,
τρεις στο Μοναστήρι, άλλους πέντε στην
πλατεία του συνοικισμού Μακρυμάλλης και άλλο ένα, δύο εκτέλεσαν αλλά ο ένας
επέζησε, στο ξωκλήσι της Υπαπαντής. Εκείνο που δυστυχώς πονά περισσότερο σε όλη
την υπόθεση είναι ότι οι γερμανοί ήρθαν οδηγούμενοι από έλληνες συνεργάτες τους.
Σήμερα
το μοναστήρι στέκει ορθομέτωπο ψηλά πάνω στην πλαγιά, καρτερεί τους ξένους να
τους φιλέψει, αλαργεύει τις έγνοιες, ηρεμεί τον επισκέπτη, μοσκοβολά από τα
λουλούδια, λάμπει από πάστρα και αν τύχει και πέσεις στη λειτουργία, θα
αισθανθείς την κατάνυξη αλλοτινών καιρών και θ’ ακούσεις τους ύμνους της
εκκλησίας μας σαν απ’ αγγέλων στόμα.
Σ.Π.Παπασηφάκης
 |
| φωτο Οκτώβριος 2023 |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου